Meloenen, appelsienen, pistachenoten, amandelen, vijgen, walnoten, zure kersen, grapefruit, appelen, kersen, bekende Chiotische tangerines, mastiek, .. Chios is altijd gekend geweest voor de grote variëteit en de kwaliteit van de seizoensvruchten.

Ten eerste worden er vele manieren van bewaring toegepast om de vruchten langer te bewaren doorheen het jaar, zoals de gewone kookmethode en het opslaan met de siroopmethode. Daarna werden er meer kruiden gebruikt, maar met de introductie van suiker verloren andere soorten natuurlijke zoetigheden zoals honing hun rol. Maar suiker bracht ook zijn geheimen met zich mee en de Perzische en Arabische recepten werden gecombineerd met die van de Chioten, met een fantastisch resultaat.

Deze methodes samen resulteerden in een variëteit van smaken en recepten die tot op de dag van vandaag bewaard werden. Aanvankelijk worden deze traditionele recepten van zoetigheden enkel thuis gebruikt, maar na enkele jaren werden ze de basis van productie van grote producenten.

De Chiotische mastiek in combinatie met suiker levert bijvoorbeeld een zoetigheid op die bekend staat onder de naam hyporvrychio, en die sinds de laatste eeuw verspreid is in Griekenland en vooral in Constantinopel als welkomstzoetigheid, en het is tot op de dag van vandaag nog steeds het officiële nagerecht in het Patriarchaat.

Al deze zoetigheden speelden ook een centrale rol in het sociale leven. De eetcultuur gelooft dat eten meer is dan een basisbehoefte, en daarnaast gelooft men in een zeker semiotiek wat betreft de Chiotische zoetigheden, namelijk dat alle verschillende fasen in het leven overeenkomen met de kleur en de soort zoetigheid. Net zoals bijvoorbeeld met bloemen en kaarsen worden witte zoetigheden opgediend bij huwelijken, donkere zoetigheden in de morgen en kleurrijke zoetigheden bij feesten.